Kwadratura Koła

Tak jak napisałem ostatnio, dzisiejszy tekst poświęcony będzie statystycznemu polskiemu uczniowi. I jego (nie)przystosowaniu do życia w prawdziwym życiu.

Co trzy lata robione są badania PISA – ostatnie miały miejsce w 2012 roku. Nasz rząd szczycił się tym, iż udało się nam uplasować w 4 najlepszych krajów Europy pod względem edukacji. Sukces? Tylko teoretyczny.

Sposób mierzenia punktów jest względnie prosty i myślę, że można nazwać go sprawiedliwym. Grupie uczniów (wybiera się zdolnych, średnich i słabych z 66 krajów) przeprowadza się testy. Potem, sumując punkty, ocenia się średni poziom edukacji w danym kraju. Oczywiście jest to dość złożona procedura, ale patrząc na końcowy ranking, sądzę, że system działa sprawnie. Polska na ten przykład plasuje się za Finlandią, Estonią i Holandią. Powód do dumy? Nie, raczej nie.

Po pierwsze, warto zauważyć, że kraje Europy przy każdym kolejnym badaniu coraz bardziej odstają od krajów Azjatyckich. Ewidentnie coś z naszą podstawą programową jest nie tak (na ciebie patrzę – Unio!). Skoro skośnoocy 12 lat temu nie byli nawet w pierwszej piątce, teraz zaś okupują całą czołówkę (Chiny, Hongkong [jest liczony osobno], Singapur, Japonia, Korea), to oznacza to, że Europa się cofa. Azjaci zaś idą do przodu.

O ile nie przeszkadza mi to, że kraje innego kontynentu się rozwijają (przecież nie wszystkie kontynenty muszą cofać się w rozwoju tak, jak robi to Europa), to fakt, że nasze wyniki są traktowane jako sukces już tak. Polacy akurat ostatnio poprawili swój wynik – w mediach był szum ogromny, ale…

ALE! Nie są to jedyne badania, jakie się przeprowadza. Jest podział na tzw. mądrość szkolną i mądrość życiową. Powiem tak – udało nam się wyprzedzić Rumunię i Białoruś. Jakoś o tych wynikach jest u nas cicho.

Zapytacie – w jaki sposób mierzy się tę całą „mądrość życiową”? Odpowiadam – moim zdaniem – sprawiedliwie. Na tej samej grupie uczniów robione są testy. Mają na przykład wyznaczyć sobie przejazd tramwajem z punktu A do punktu B tak, aby mieć jak najmniej przesiadek/zapłacić jak najmniej i tak dalej. Sprawdzana jest też wiedza o najlepszych ulgach podatkowych, logistyce, no same rzeczy, które się w życiu przydają.

I tutaj leżymy. Polskę wyprzedza niemalże cała Europa, Europę zaś Azja (nie dziwi mnie to) oraz Ameryka (lekkie zdziwienie, ale mówię – my się cofamy w rozwoju). Jak powiedziałem kiedyś, że dziwi mnie, dlaczego u nas nie tylko w szkołach średnich, ale i w szkołach podstawowych/gimnazjalnych nie ma lekcji poświęconych podatkom – wyśmiano mnie. Stwierdzono, że to absurd i po co sobie zawracać tym głowę. Moim zdaniem to byłby jeden z lepszych przedmiotów (w Wielkiej Brytanii zresztą jest od wielu lat). Niby mamy podstawy przedsiębiorczości, ale prawdę powiedziawszy, nie mam pojęcia, co te lekcje miały mi dać. Bo jakby się tak zastanowić, dalej nie wiem, jak założyć własną firmę – w jakich latach płacić będę niższe podatki, od czego zależne są ulgi itd.

Moim zdaniem system edukacji w Polsce jest zły. Czy trzeba go reformować? Niekoniecznie… Na pewno jednak 6 latki w szkołach, pseudo „darmowe” podręczniki i obowiązkowe matury nam nie pomogą w zmianie obecnego stanu rzeczy.

UWAGA - REKLAMA! Założyłem własną stronę (kto śledzi fp Kwadratury, ten wie) - www.radykalni.org - piszę tutaj nie tylko ja, teksty pojawiają się więc znacznie częściej - wchodźcie, czytajcie, lajkujcie, komentujcie.